Duchowa Adopcja dziecka poczętego – Częste pytania

Odpowiedzi na najczęściej stawiane pytania

  • Co to jest duchowa adopcja?
    Duchowa adopcja jest modlitwą w intencji dziecka zagrożonego zabiciem w łonie matki. Trwa dziewięć miesięcy i polega na codziennym odmawianiu jednej tajemnicy różańcowej – radosnej, bolesnej lub chwalebnej (Ojcze Nasz i 10 Zdrowaś Mario) oraz specjalnej modlitwy w intencji dziecka i jego rodziców.
    Do modlitwy można dołaczyć dowolnie wybrane dodatkowe postanowienia.
  • Jakie mogą być dodatkowe postanowienia?
    Dodatkowymi postawieniami mogą być na przykład: częsta Spowiedź i Komunia Święta, adoracja Najświętszego Sakramentu, czytanie Pisma Świętego, post o chlebie i wodzie, walka z nałogami, pomoc osobom potrzebującym, dodatkowe modlitwy, (litanie, nowenny, koronki…).
  • Czy można podejmować duchową adopcję bez dodatkowych postanowień?
    Tak. Dodatkowe postanowienia nie są obowiązkowe, choć adoptujący chętnie je podejmują.
  • Jak zrodziła się duchowa adopcja?
    Powstała po objawieniach w Fatimie, stając się odpowiedzią na wezwanie Matki Bożej do modlitwy różańcowej, pokuty i zadośćuczynienia za grzechy, które najbardziej ranią Jej Niepokalane Serce. W roku 1987 została przeniesiona do Polski. Pierwszy ośrodek duchowej adopcji powstał w kościele OO Paulinów w Warszawie. Stąd rozprzestrzenia się na cały kraj i poza jego granice.
  • Jakie są owoce duchowej adopcji?
    Duchowa adopcja skutecznie leczy głębokie zranienia wewnętrzne spowodowane grzechem aborcji. Pozwala matkom odzyskać wiarę w Boże Miłosierdzie, przynosząc pokój ich sercom. Jako bardzo konkretny, bezinteresowny i osobisty dar (modlitwy, ofiary i post), pomaga w szczególności ludziom młodym kształtować charakter, walczyć z egoizmem, odkrywać radość odpowiedzialnego rodzicielstwa, uzdalniając do postrzegania miłości i seksu oczyma Boga. Ucząc systematycznej modlitwy i pozytywnego działania pogłębia sens zaniedbanych praktyk ascetycznych. Może się stać czynnikiem odrodzenia wspólnej modlitwy i miłości w rodzinie.
  • Kto może podejmować duchową adopcję.
    Każdy – osoby świeckie, konsekrowane, mężczyźni, kobiety, ludzie w każdym wieku. Jedynie dzieci podejmują ją pod opieką rodziców.
  • Ile razy można podjąć duchową adopcję?
    Można podejmować ją wielokrotnie, pod warunkiem wypełnienia poprzednich zobowiązań.
  • Czy trzeba za każdym razem składać przyrzeczenia?
    Tak.
  • Czy można adoptować więcej niż jedno dziecko?
    Duchowa adopcja dotyczy jednego dziecka.
  • Czy wiemy jakiej narodowości będzie dziecko?
    Nie wiemy. Imię dziecka zna jedynie Bóg.
  • Skąd pewność, że Bóg wysłucha mojej modlitwy?
    Naszą pewność opieramy na wierze we Wszechmoc i nieograniczone Miłosierdzie Boże. Bóg jest Dawcą Życia i Jego wolą jest, by każde poczęte dziecko żyło i było otoczone miłością rodziców.
  • Czy jest grzechem, jeżeli danego dnia zapomni się odmówić modlitwę?
    Zapomnienie nie jest grzechem. Grzechem jest świadome i dobrowolne zlekceważenie składanego Bogu przyrzeczenia.
  • Czy przerywa się duchową adopcję, gdy zaniedbało się modlitwę przez dłuższy czas?
    Długa przerwa (miesiąc, dwa) przerywa duchową adopcję. Należy wtedy ponowić przyrzeczenie i starać się je dotrzymać. W wypadku krótkiej przerwy należy duchową adopcję kontynuować, przedłużając modlitwę o opuszczone dni.
  • Czy duchową adopcję mogą podejmować osoby żyjące w związkach niesakramentalnych?
    Tak, podobnie jak i osoby rozwiedzione.
  • Czy ważna jest duchowa adopcja podjęta przez radio?
    Tak.
  • Czy przyrzeczenia duchowej adopcji muszą być składane w formie uroczystej, wyłącznie w kościele w obecności kapłana?
    Wskazane jest, by przyrzeczenia były przeprowadzane uroczyście, chociaż można je złożyć także prywatnie.
  • Czy duchową adopcję mogą podejmować osoby, które nie uczestniczyły w przygotowaniach – chore, niepełnosprawne, w sędziwym wieku?
    Tak. Mogą podejmować prywatnie.
  • W jaki sposób można złożyć przyrzeczenia prywatnie?
    Odczytać formułę przyrzeczenia (najlepiej przed Krzyżem lub obrazem) i od tego momentu przez kolejnych dziewięć miesięcy odmawiać jedną dowolnie wybraną tajemnicę różańca oraz modlitwę w intencji dziecka i rodziców. Dla zapamiętania dobrze jest zapisać datę rozpoczęcia i zakończenia modlitwy.
  • Jak krzewić modlitwę duchowej adopcji?
    • pozyskać kilka osób zainteresowanych duchową adopcją,
    • uzyskać zgodę księdza proboszcza na przeprowadzenie przyrzeczeń duchowej adopcji w kościele,
    • skontaktować się z ośrodkami duchowej adopcji, gdzie można uzyskać materiały, pełne informacje oraz pomoc w przeprowadzeniu przyrzeczeń.