Parafia p.w. Przemienienia Pańskiego w Załomiu

fot. Nikhil Dev Chunchu | Unsplash

Bierzmowanie jest jednym z fundamentów całego życia duchowego, ponieważ jest związane z wylaniem obecności Ducha Świętego. Bóg dając nam swego Ducha, daje nam umocnienie, co z kolei pozwala w coraz większym stopniu osiągać skarby życia Bożego i postępować w doskonałej miłości.

Już w Starym Testamencie prorocy zapowiadali, że Duch Święty spocznie na oczekiwanym Mesjaszu, ze względu na Jego zbawczą misję. Gdy później Jezus przyszedł na świat, urzeczywistniał całe swoje życie i posłanie w jedności z Duchem Świętym, którego zapragnął udzielać wszystkim swoim dzieciom. Tak też się stało w dniu Pięćdziesiątnicy. W Katechizmie Kościoła katolickiego czytamy, że skutkiem bierzmowania jest „specjalne wylanie Ducha Świętego, jak niegdyś stało się udziałem apostołów w dniu Pięćdziesiątnicy” (KKK 1302). Oznacza to, że w sposób duchowy odnawia się to samo, co miało miejsce w Wieczerniku jerozolimskim. Był to zarazem początek ziemskiej drogi Kościoła w historii ludzkości. Wówczas Duch Święty obfitością swych darów przemienił apostołów. Z zalęknionych i nieśmiałych ludzi stali się odważnymi świadkami Jezusa i Jego Ewangelii aż do przelania krwi.

Misją Ducha Świętego jest oświecanie naszych dusz światłem Bożej łaski. Aby mógł przez nas działać, rozlewa na nas siedem swoich darów.

Odnawia oblicze ziemi

Duch Święty jest Duchem sprawczym i Duchem mocy. Dlatego św. Paweł zapewnia nas, że nikt nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: „Panem jest Jezus”. Tu jest nam dany wzór doskonałej pokory: we wszystkim widzieć dar Boga i Jego miłosierdzie, które zechciało się nami posłużyć dla budowania królestwa Bożego na ziemi i dla świadectwa Jego działania w świecie. Maryja powiedziała do o. Gobbiego w dziele Do Kapłanów, umiłowanych synów Matki Bożej, że „Duch Święty sokami swej Boskiej Miłości odnawia życie wszystkich uświęconych przez chrzest i naznaczonych Jego pieczęcią przez bierzmowanie”. To właśnie ta Miłość sprawia, że stajemy się odważnymi świadkami Boga, zdolnymi do heroicznego świadectwa wiary. Misją Ducha Świętego jest oświecanie naszych dusz światłem Bożej łaski. Aby mógł przez nas działać, rozlewa na nas siedem swoich darów. Te z kolei budują w nas cnoty, przemieniając nasze życie w „kwitnący ogród, w którym mieszka Przenajświętsza Trójca” – Maryja do o. Gobbiego. Ostatecznie Duch Święty przemienia całą ludzkość i odnawia oblicza ziemi, w której Bóg pragnie być kochany i uwielbiany przez wszystkich.

Zaproszeni do walki

Uciekajmy się zatem do Ducha Świętego, wiedząc, że w świecie duchowym nie istnieje „ziemia niczyja”. Bądźmy zawsze czujni i świadomi, że jesteśmy nieustannie w zasięgu oddziaływania świata nadprzyrodzonego – albo Ducha Świętego, albo ducha złego. Duch Boży zamienia ciemności grzechu na światło Bożej obecności, wykorzeniając wszelkie zło. Spala w nas każdą postać egoizmu i oczyszcza przez cierpienie, jak złoto w tyglu. Jesteśmy zatem zaproszeni do walki ze złem, gdyż chrzest wycisnął na nas pieczęć nowego życia w Chrystusie, a bierzmowanie „umocniło nas do życiowej walki” (KKK 1523). A zatem prośmy i wołajmy, aby Duch Święty przychodził do naszych serc.

Proście, a będzie wam dane

Pamiętajmy, że jeśli otrzymaliśmy sakrament bierzmowania, to otrzymaliśmy duchowy znak Ducha Mądrości i Rozumu, Rady i Męstwa, Poznania i Pobożności oraz Ducha Bojaźni.

Staliśmy się mieszkaniami dla Boga. Natomiast sam fakt bierzmowania nie sprawia automatycznie, że człowiek jest doskonale zjednoczony z Duchem Świętym. Należy nieustannie przez całe życie prosić Pana o Jego Ducha. Prośmy, a będzie nam dane. „Ojciec z nieba da Ducha Świętego tym, którzy Go proszą” (Łk 11,13). Gdy zaprosimy Go, aby uczynił w nas mieszkanie, napełni nas swoją łaską i doprowadzi do świętości, sprawiedliwości i miłości. Trwajmy jak apostołowie z Maryją na modlitwie, aby Duch Święty zstępował na nas z całą swoją Miłością. Zostaliśmy powołani, aby poznawać i coraz głębiej doświadczać piękna tej Miłości.

Modlitwa do Ducha Świętego

Przyjdź, Duchu Święty, i uczyń moje ciało swoją świątynią. Przyjdź i pozostań ze mną na zawsze. Udziel mi głębokiej miłości do Najświętszego Serca Jezusowego, abym je ukochał z całego serca, z całej duszy, ze wszystkich myśli i sił moich. Oddaję Ci wszystkie władze mej duszy i mego ciała. Panuj nad mymi namiętnościami, uczuciami i poruszeniami. Przyjmij mój rozum i moją wolę, moją pamięć i wyobraźnię. Duchu Święty, udziel mi obfitości Twej skutecznej łaski. Obdarz mnie pełnią cnót. Pomnażaj moją wiarę, umacniaj mą nadzieję, rozpalaj moją miłość. Udziel mi Twych siedmiu darów, owoców i błogosławieństw. Pozwól mi być Twoją świątynią i mieszkaniem całej Trójcy Przenajświętszej.

kl. Karol Szlezinger SCJ

fot. Daniel Jensen | Unsplash (cc

Komentarz do pierwszego czytania

W pierwotnym Kościele, jak z resztą wszędzie, także nie brakowało sporów i konfliktów. Najważniejsze jest jednak to, że chciano je rozwiązać w Bożej mądrości. Jej owocem było zwołanie Soboru Jerozolimskiego, który miał za zadanie rozwiać wszelkie niejasności pojawiające się przy głoszeniu Jezusa Chrystusa Żydom i poganom. Fragment tego wydarzenia jest zawarty w pierwszym czytaniu.

Wydarzenie Soboru Jerozolimskiego próbuje rozwiązać problem jedności w różnorodności. W jaki sposób należy przyjmować pogan do Kościoła? Co z Żydami i ich praktykami? Jak pogodzić jednych z drugimi? Co jest prawdziwym wymogiem wyznawania wiary? W podjęciu refleksji i znalezieniu odpowiedzi na te i inne problemy apostołowie kierują się jedynym słusznym fundamentem – Słowem Bożym i asystencją Ducha Świętego.

W wielu sytuacjach, które dzieją się wokół nas – we wspólnocie Kościoła, parafii, konkretnej grupy, a nawet w kręgu bliskich, znajomych i przyjaciół także nieuniknione są konflikty czy niejasności. Nie zapominajmy w tych chwilach szukać odpowiedzi w Słowie Bożym, zapraszać Ducha Świętego z Jego darami oraz podejmować twórczej dyskusji, mającej na celu wypracowanie najlepszego stanowiska.

Komentarz do psalmu

Psalm śpiewany tej niedzieli był pieśnią przygotowaną na żydowskie Święto Namiotów. Przepełnia go radość i wesele – wyraz uwielbienia Boga za wszelkie dobra, które od Niego pochodzą: plony ziemi, błogosławieństwo, opieka, kierowanie swoim ludem… Psalmista podkreśla dobitnie, że w rzeczywistości wszystko, co człowiek otrzymuje, jest darem pochodzącym od Boga.

Radość i dobroć, tak jasno widoczne w psalmie, powinny być rozprzestrzenione wśród wszystkich narodów. Stąd pojawia się w nim prośba o to, aby wszystkie narody mogły te wielkie dary Boże zobaczyć. Aby mogły poznać Jego życzliwość i łaskawość, żyjąc wskazaną przez Niego drogą.

Czy na rozmaitych drogach mojej codzienności potrafię zauważyć nawet te niewielkie radości, które są wyrazem Bożej obecności i opieki?

Komentarz do drugiego czytania

Drugie czytanie przedstawia nam dzisiaj opis miasta świętego – niebieskiego Jeruzalem. Tego, do którego zdążamy przez całe nasze życie, a w którym króluje sam Bóg. Z Jego opisu możemy wysnuć bardzo ważny wniosek: jest ono doskonałe, dlatego powinniśmy postawić je sobie za cel do osiągnięcia.

Opis miasta, jak cała księga Apokalipsy, jest pełen symboli. Warto zwrócić uwagę na kilka z nich. Miasto jest zabezpieczone wielkim i wysokim murem, co czyni je niezwyciężonym. Takim samym murem powinna być dla nas wiara, która chroni nas przed pokusami, upadkami, odejściami… Z różnych stron miasta, w murze, jest obecnych 12 bram – symbol 12 pokoleń Izraela, 12 apostołów, co dla nas jest oznaką powszechności i ciągłości Kościoła Bożego. W mieście nie ma także centralnego budynku życia wiarą, tak bardzo cennego dla Żydów – świątyni. Świątynią jest Pan Bóg. Najważniejsza jest Jego obecność. Bez Niego nie ma wspólnoty, nie ma Kościoła.

Komentarz do Ewangelii

Miłość, która jest motywem przewodnim pism św. Jana, ma wiele twarzy. Dzisiaj Chrystus przedstawia nam kilka z nich.

Posłuszeństwo. Jest ono bardzo ważnym dowodem miłości. To ono otwiera drogę do poznania Ojca, do zaproszenia Go do swojego serca. Człowiek posłuszny Bożej nauce otwiera dla Niego swoje drzwi, chce, aby był obecny w jego życiu.

Pamięć. Jeżeli kochamy, to pamiętamy i chcemy tę pamięć pielęgnować. Miłość Jezusa to przechowywanie Jego nauki, Jego działalności. Nie chodzi jednak o samo pamiętanie, ale także o próbę ciągłego zrozumienia tego, co przechowujemy. Pomocnikiem w tym jest Duch Święty.

Pokój. Serce wypełnione miłością jest sercem pełnym pokoju. Sam pokój to nie tyle nieobecność problemów i strapień, co raczej ciągłe dążenie do dobra. To pokój inny niż ten, którego szukamy na świecie. On także jest owocem miłości.

ks. Wojciech Węglowski

„Sanktuarium Błogosławionego Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Kobylance zaprasza wszystkich na pierwszą Uroczystość Odpustową ku czci Prymasa Tysiąclecia, która odbędzie się w sobotę, 28 maja br., w Kobylance. Uroczystej Mszy Świętej o godz. 12.00 przewodniczyć będzie Ks. Biskup Henryk Wejman. Liturgię poprzedzi wykład historyczny o godz. 10.00 oraz koncert muzyczny.”

Sakramenty w naszej parafii (daty, terminy, uroczystości)

I  KOMUNIA ŚWIĘTA.

14 maja sobota g. 12 oo 7 dzieci

15 maja niedziela g. 12 oo 15 dzieci

22 maja niedziela g. 12 oo 10 dzieci

28 maja sobota g. 12 oo 10 dzieci

25. czerwca g. 12 oo 1 dziecko

Rocznica I Komunii Świętej Boże Ciało 16.06.2022 g. 10 oo

 

Bierzmowanie 

10 czerwca 2022 r., piątek g. 18 3o;  45 osób;  Szafarz Bierzmowania Ks. Bp Henryk Wejman.

 

– Drodzy Siostry i Bracia!

Każdego niemal dnia słyszymy o tym, jak wielu ludzi ginie w wypadkach na naszych drogach. Ludzie wierzący nie powinni być obojętni na ten wielki narodowy problem. Aby to zmienić, zwracamy się do kierowców, pieszych, rowerzystów i wszystkich użytkowników drogi z apelem o jeszcze większą ostrożność i szacunek wobec zasad bezpieczeństwa na drodze oraz zapraszamy wszystkich do wspólnej modlitwy.

– Niedziela 24. kwietnia 2022 r. to dzień szczególnej modlitwy za kierowców
i wszystkich poruszających się po naszych drogach. Modlitwy zanoszone będą za wszystkich kierowców w parafiach – hasło tej modlitwy: „Niesiemy Pokój i Dobro na wszystkich drogach”

– Główne uroczystości: Niedziela 24.04.2022 r. o godz. 12.00 – parafia pw. Świętego Krzyża i Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Tarnowie – Msza św. za kierowców – ul. Krzyska 112

Mszę św. w intencji wszystkich kierowców odprawi Ks. Jacek Olszak, proboszcz
a Ks. Damian Migacz, diecezjalny duszpasterz kierowców wygłosi homilię.

Transmisja on-line: https://tarnowkrzyz.aztv.pl/

– Dalej niebezpiecznie: Na naszych drogach mimo znacznej poprawy bezpieczeństwa – na co wskazują statystyki i dane – jest nadal bardzo niebezpiecznie. Trzeba przypomnieć, że każde świadome przekroczenie zasad bezpieczeństwa ruchu drogowego, a więc narażanie na niebezpieczeństwo życia własnego lub innych ludzi jest grzechem przeciwko piątemu przykazaniu Bożemu. Jednym z najbardziej widocznych naruszeń bezpieczeństwa prowadzących do wypadków i nieszczęść na drogach jest przekraczanie dozwolonej prędkości i brawura, a także jazda w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środków odurzających.

– Wdzięczni kierowcom: Poprzez modlitwę i serdeczną życzliwość okażmy wdzięczność wszystkim kierowcom, karetek, kierowcom transportu publicznego, kierowcom tirów, kierowcom służb oraz tym kierowcom z Polski i Ukrainy, którzy narażając często swoje życie niosą pomoc potrzebującym w Ukrainie.

– Kierujmy się miłością: W drodze rzadko bywa się samemu – przeważnie dzieli się ją z innymi ludźmi. Sztuką jest widzieć we współużytkowniku drogi swego bliźniego – siostrę i brata. Głoszone przez Duszpasterstwo Kierowców motto: „Kierujmy się miłością na drodze”, trzeba realizować na każdym odcinku wspólnej trasy
i przyoblekać w praktykę dobrych postaw, zachowań oraz wzajemnej modlitwy. Przyzywajmy więc orędownictwa św. Krzysztofa, patrona podróżnych i kierowców, ale też pamiętajmy o tym, że: – chrześcijanin siadając za kierownicę zawsze jest trzeźwy, powinien się kierować miłością na drodze. Potrzebna jest nam miłość do drugiego człowieka i tego też na drodze, którego nie muszę za wszelką cenę wyprzedzić, miłość do tych, którzy jadą ze mną, aby nie spotkało ich coś złego, miłość do pieszych, do korzystających z hulajnogi, do rowerzystów i wszystkich spotkanych na drodze. Miłość rozpoczyna się od życzliwego myślenia o innych, dobrego mówienia o nich i życzliwych gestów.

– Apel do wszystkich: Drodzy Kierowcy, Piesi, Motocykliści i Rowerzyści – wraz
z Waszymi Duszpasterzami zwracamy się do Was wszystkich: niech modlitwa do świętego Krzysztofa, jego obrazek, breloczek zobowiązują nas zawsze do czynów miłości – bo ona musi kierować naszym chrześcijańskim życiem, także naszym poruszaniem się po drogach! Niech przez to nasze drogi stają się bezpieczne, a my zachowując Boże Przykazania, zachowując zasady bezpieczeństwa ruchu drogowego
– stajemy się lepszymi ludźmi, prawdziwymi chrześcijanami na każdej drodze naszego życia.

– Umiejmy dziękować: Wyrazem wdzięczności kierowców za bezpiecznie przejechane kilometry, za jazdę bez wypadku jest pomoc polskim misjonarzom
w zakupie środków transportu w ramach akcji MIVA Polska – składając jako podziękowanie 1 grosz za 1 kilometr, bowiem samochód na misjach jest pierwszym narzędziem ewangelizacji. Uczestniczący w akcji MIVA Polska niech mają świadomość wielkości swego zaangażowania, bo wielka to sprawa pomagać nieść innym Chrystusa. (więcej na www.miva.pl)

– Ks. Marian Midura – Krajowy Duszpasterz Kierowców

– Ks. Damian Migacz – Diecezjalny Duszpasterz Kierowców w Tarnowie